Białko C-reaktywne (CRP) jest klasycznym reaktantem ostrej fazy, który jest silnym wskaźnikiem stanu zapalnego i uszkodzenia tkanek. Wykazano, że jest ono potencjalnym biomarkerem do oceny ryzyka zachorowania na raka w warunkach klinicznych. Jednak związek między poziomem CRP a ryzykiem zachorowania na raka nie został jednoznacznie ustalony. Aby odpowiedzieć na to pytanie, oceniliśmy związek między stężeniem CRP a ogólnym ryzykiem zachorowania na raka w dużej kohorcie osób z różnymi nowotworami.
Wyniki wskazują, że wyższe stężenia CRP były związane ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na raka. Wyższy poziom CRP był również związany z gorszą odpowiedzią na chemioterapię. Ponadto, podwyższone CRP było związane z występowaniem przerzutów. Przeprowadziliśmy również analizy wrażliwości, w tym ponowną ocenę związku między log-transformowanym stężeniem CRP a ryzykiem zachorowania na raka. Istniały dwa główne rodzaje związków pomiędzy CRP a rakiem: liniowe i nieliniowe. Nieliniowe związki stanowiły punkty przegięcia w okolicach 3mg/L.
Przeanalizowano również nieliniowy związek między genetycznie przewidywanym stężeniem CRP a ogólnym ryzykiem zachorowania na raka. Analiza ta jest ważna, ponieważ ryzyko zachorowania na raka może być różne w zależności od rodzaju guza. Na przykład poziom pCRP powyżej 50-100 ug/mL wiąże się z niskim wskaźnikiem przeżywalności i rozległym uszkodzeniem tkanek. Podobnie, podwyższony poziom hsCRP nie jest związany z rakiem, ale jego obecność w organizmie może być użyteczna w diagnozowaniu i monitorowaniu postępu nowotworu.
W tym badaniu użyliśmy wysoce czułej techniki pomiarowej do ilościowego oznaczenia szerokiego zakresu poziomów mCRP. Izoformy mCRP różnią się w swoich stanach funkcjonalnych, co sugeruje złożoną interakcję między wczesnym stanem zapalnym a nowotworem. Może to poprawić kliniczną ocenę postępu nowotworu poprzez ujawnienie różnic w fizjologicznej aktywności różnych izoform mCRP. W porównaniu z konwencjonalnym pCRP, mCRP było silniej związane z ogólnym ryzykiem.
Chociaż nie ma dowodów na to, że poziom CRP koreluje z rozwojem raka, związek między wysokim stężeniem CRP a ryzykiem nowotworu został wykazany w kilku badaniach. Niemniej jednak, aby w pełni ocenić związek między CRP a rakiem, potrzebne są dodatkowe badania in vivo i przedkliniczne.
W wyniku tych analiz poziomu CRP zidentyfikowano 706 przypadków incydentalnych. Obejmuje to tych, dla których krew była dostępna, ale nie tych, dla których nie była dostępna. Co ciekawe, pacjenci, którym nie pobrano krwi, byli średnio starsi. Biorąc pod uwagę, że na rozwój raka wpływa wiele czynników, takich jak wiek, płeć i wywiad rodzinny, wyniki te sugerują, że wysoki poziom CRP nie jest dobrym wskaźnikiem ryzyka zachorowania na raka.
W innym badaniu stwierdzono, że podwyższony poziom pCRP i hsCRP był związany z większym prawdopodobieństwem wystąpienia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Ponadto podwyższone CRP wiązało się z wyższym ryzykiem wystąpienia choroby Leśniowskiego-Crohna. Co ciekawe, CRP w momencie diagnozy było również związane z ciężkością choroby podstawowej.
Podsumowując, niniejsze badanie dostarcza najobszerniejszych jak dotąd dowodów na związek pomiędzy CRP a ryzykiem zachorowania na raka. Aby ustalić, czy CRP rzeczywiście odgrywa rolę w rozwoju nowotworu, należy rozważyć bardziej wszechstronne, ogólnowotworowe podejście. W szczególności musimy zbadać udział CRP w tworzeniu reakcji fibrynolitycznych i tkanek łącznych w kontekście trwającej odpowiedzi zapalnej.